Antwerpenaren - Adil Aarab

7 minuten lezen

Ondanks dat je een echte stadsmens bent, is Berchem altijd jouw thuisbasis geweest. Waarom? 

Yess, ik ben geboren en getogen in Berchem en ik heb daar altijd een leuke tijd gehad. Er is nog steeds een soort van dorpsgevoel aanwezig, iets wat ik enorm apprecieer. Maar in Berchem heerst er vooral een uitzonderlijk evenwicht tussen culturen en sociale klassen. Er zijn geen chiquere buurten of straten, want iedereen woont door elkaar. Het is niet algemeen geweten, maar er groeit geleidelijk aan een collectieve beweging op artistiek vlak.

De meeste Antwerpenaren supporteren voor RAFC of Beerschot-Wilrijk. Maar jouw hart ligt bij een andere club.

Haha inderdaad, Berchem Sport. Ik moet oppassen met mijn uitspraken, want straks krijg ik nog een draai rond mijn oren van kameraden die voor Beerschot supporteren. Om eerlijk te zijn is het Ludo Coeckstadion één van mijn favoriete plekjes in Berchem. In mijn korte voetbalcarrière heb ik nog bij die club gevoetbald en dat brengt natuurlijk altijd nostalgische herinneringen mee. Nog een andere plek die mij altijd bijblijft, is de Walemstraat. Daar ben ik opgegroeid en heb ik mijn centjes verdiend om naar de Jazzstudio te gaan. 

Toch een opmerkelijke keuze aangezien jouw muziekgenre anders is. 

Ik ben inderdaad een popartiest. Kijk, jazz is super interessant omdat het een goede basis geeft om muziek te begrijpen. Een tijdje terug heb ik in het Conservatorium van Gent een masterclass gegeven aan jazz-en popstudenten. Als je met dit genre overweg kan, heb je een goed gevoel voor creativiteit en ritme. Daarbovenop was het een fantastische tijd aan de jazzstudio, een tijd dat niemand mij kan afpakken. 

Is jouw liefde voor muziek daar ontstaan? 

Neen, al een tijdje ervoor. In Berchem werden mijn broers en ik “The Jacksons” genoemd. Op jonge leeftijd waren wij allemaal gretig bezig met zingen en dansen. Als je in Berchem naar die naam vraagt, zullen ze spontaan de familie Aarab zeggen. Vervolgens hadden mijn vrienden mij ingeschreven voor idool, als 17-jarige gast hé. 

Als tiener deelnemen aan een zangwedstrijd die over heel Vlaanderen wordt uitgezonden is toch niet mals. 

Het is tricky om als jonge kerel daaraan deel te nemen, omdat het twee kanten uit kan gaan. Of je bent zelfzeker en zulke deelname versterkt je karakter, of je staat niet stevig in je schoenen en je vertrouwen krijgt een serieuze klap. De kunst is om een evenwicht te zoeken, maar dat is niet altijd makkelijk. Je moet niet deelnemen met de gedachte dat je succesvol wordt, maar eerder genieten van het gebeuren. 

Doorheen de jaren heb je aan verschillende zangwedstrijden meegedaan zoals Idool, Eurosong en Can you Duet. Je beschikt over een Antwerpse karaktertrek, namelijk doorzettingsvermogen. 

Doorzettingsvermogen is een must! Naam en faam staan niet achter de hoek, maar het is eerder een zeer lange weg. Je moet de voeten op de grond houden en hard blijven werken. De aanhouder wint altijd! Ik heb ook meegedaan aan die wedstrijden door mijn passie voor muziek, niet omdat ik mediageil ben. 

Adil, je hebt een tijdje in Barcelona vertoefd. Was dat om muzikale redenen? 

Barcelona heeft mijn identiteit gevormd. De combinatie van een gevarieerde samenleving en culturele muziekinvloeden bracht mij in hogere sferen. Ik heb daar een super tijd beleefd en enorm veel geleerd.

Dan kom je terug in Antwerpen. Waar zit een muziekartiest als jij het liefst?

Ik beschouw mezelf als een klein vogeltje dat doorheen Antwerpen vliegt, maar vaak eindigt op dezelfde plekken. Als ik land, is dat vooral op de Marnixplaats en het Mechelseplein. Dat zijn altijd prachtige avonden waarbij de tramsporen door enthousiasme en leutigheid worden geblokkeerd. Met het Eilandje heb ik eerder een haat-liefdeverhouding, omdat het volledig vernieuwd is. Desondanks zijn er heel gezellige koffiebars waar je mij af en toe terugvindt. 

Je hebt een song uitgebracht met een typische Antwerpenaar, Slongs dievanongs. Dat zijn toch twee verschillende genres?

Ja, want ik ben normaal een Engelstalige singer-songwriter. Slongs ging een nummer opnemen, maar er ontbrak nog een Antwerpse vocal. Na lang zoeken zijn ze bij mij terechtgekomen. Ik viel volledig uit de lucht en wist eerst van geen toeten of blazen. Gelukkig was dat een toffe ervaring en is het goed ontvangen. Ik heb mij ziek gelachen met Charissa. 

Met welke projecten ben je momenteel bezig? 

Adil Music. Daarvoor speelde ik samen met mijn vaste gitarist A.K.A eerder organische muziek in een bandje. Maar muziek is een zoektocht naar je eigen genre en stijl. We behielden de formule, maar met een meer digitale touche. Je kan niet naast de boot vallen, hé. Onze nieuwe song komt deze zomer uit, dus zeker luisteren.

Waarover gaan je songteksten?

Over realistische zaken en situaties in de maatschappij. Ik probeer ze op een originele en beeldende manier in mijn songs te verwerken. Het is ook belangrijk voor mij om een goede vibe te verspreiden met mijn muziek, een soort van weerspiegeling van mezelf.

Wat is jouw droom?

Ik heb niet meteen een grote droom. Uiteraard dat ik mijn passie kan blijven beoefenen en mijn fans kan bekoren met mijn songs. Die aanhang mag nog iets groter.

Je bent zelf een doorzetter, maar wat is de mooiste eigenschap van onze inwoners? 

Het is niet meteen een eigenschap, maar Antwerpen is een vat vol van verschillende subculturen en gemeenschappen. Voor de een of andere reden marcheert dat beter dan vroeger en komt iedereen samen, ongezien uw afkomst of interesses. Ik noem Antwerpen het Barcelona van het Noorden.

Bedankt!